Amerykańscy naukowcy najpewniej dokonali wielkiego przełomu. Udało im się porozmawiać z wielorybem. Do samicy humbaka na Alasce wysłano sygnał dźwiękowy przypominający charakterystyczną "mowę" tego gatunku zwierząt. Jednak nikt nie spodziewał się, że wieloryb odpowie na wiadomość, a tak się właśnie stało.
To wielki przełom w dziedzinie zoologii. Do samicy humbaka naukowcy wysłali sygnał, który miał imitować dźwięki, którymi porozumiewają się te zwierzęta. Naukowcy byli zdumieni: humbaczyca odpowiedziała! Zespół pod kierownictwem dr Brendy McCowan z Uniwersytetu Kalifornijskiego i dra Freda Sharpe'a z Alaska Whale Foundation nawiązał w ten sposób prawdopodobnie pierwszą w historii konwersację z humbakiem. Samicy nadano imię Twain, a cała "rozmowa" trwała około 20 minut.
Wiadomość w postaci sygnału akustycznego była bliźniacza do tych, jakimi porozumiewają się pomiędzy sobą humbaki. Jak poinformowano, nastąpiła "zamierzona interakcja akustyczna" i behawioralna między człowiekiem a wielorybem.
Potwierdzają to badania głosu zwierzęcia, według których wieloryb wykazywał ekscytację, zaangażowanie, a następnie wycofanie. Twain wiele razy opływała łódź, z której transmitowane były dźwięki. Kilkukrotnie wynurzyła się z wody. – Sądzimy, że jest to pierwsza taka komunikacyjna wymiana między ludźmi i humbakami w ich "języku" – powiedziała. Humbaki znane są z tego, że porozumiewają się, wydając dźwięki przypominające ludzką mowę lub okrzyk. Ich komunikaty są potocznie zwane "pieśnią wielorybów". Każda z nich może trwać nawet pół godziny.
Ludziom dźwięki wydawane przez wieloryby mogą przypominać ścieżki dźwiękowe horrorów, gdyż brzmią jak żałosne jęki lub metaliczne wycie. Wskazano, że wieloryby korzystają z podobnych częstotliwości mowy, co ludzie (od 20 Hz do 24 kHz, gdy człowiek słyszy od 16 Hz do 20 kHz). Wieloryby mają szeroki repertuar dźwięków. Rolę w ich komunikatach odgrywa też cisza oraz różne komunikaty o charakterze społecznym.
Współcześni badacze oceanów coraz częściej zwracają uwagę na niezwykłe zjawisko zwane "pieśnią wielorybów". To tajemnicze dźwięki, które emitowane są przez wieloryby na przestrzeni setek kilometrów. Czym jednak jest ta enigmatyczna symfonia, jakie tajemnice kryje i dlaczego stanowi ona przedmiot fascynacji naukowców i miłośników morza?
Pieśń wielorybów to złożony i niezwykle urozmaicony zestaw dźwięków, których źródłem są samce wielorybów, przede wszystkim wieloryby humbaki. To one słyną z najbardziej złożonych i długotrwałych kompozycji w świecie zwierząt. Pieśni te obejmują szeroki zakres częstotliwości, od niskich basów po wysokie sopranowe tonacje, tworząc jednocześnie zaskakująco harmonijne utwory.
Naukowcy od dawna próbują zrozumieć, dlaczego wieloryby śpiewają, a także jakie są cele tych muzycznych popisów. Jedną z głównych teorii jest komunikacyjna funkcja pieśni, która może służyć do przyciągania partnerki czy oznaczania terytorium. Jednakże, chociaż samce wydają się śpiewać głównie w okresie godowym, pieśń wielorybów nadal pozostaje tajemnicza, a jej znaczenie nie jest w pełni zrozumiane.
Badania nad pieśnią wielorybów są szczególnie trudne z powodu rozległych obszarów oceanów, na których te morskie ssaki się poruszają. Zaawansowane technologie, takie jak hydrofony i satelitarne śledzenie, umożliwiły jednak naukowcom rejestrowanie i analizowanie tych dźwięków na dużą skalę. Dzięki temu zdobywamy coraz więcej informacji na temat struktury i ewolucji pieśni wielorybów.
Pieśń wielorybów to nie tylko temat badań naukowych, ale także inspiracja dla artystów i miłośników przyrody. Dźwięki te stały się elementem kultury popularnej, a ich nagrania zdobywają uznanie wśród słuchaczy na całym świecie. Wieloryby humbaki stają się nie tylko bohaterami oceanów, ale także ikonami ekologii i ochrony środowiska.
Niezależnie od tego, czy ktoś podziwia je ze względu na ich mistyczną pieśń, czy stara się zrozumieć głębsze aspekty ich komunikacji, wieloryby humbaki z pewnością zasługują na naszą uwagę i szacunek.
Zobacz także
Zobacz także